شمشیر سلطان

کلامی   در  خور   عشقت   تو   را   هرگز    نمی یابم

تو   را   در  خدمت   خلق  و   مرا   حاضر  نمی یابم

نفس را  گر  که می سوزد مرا  شرح   فراق  دوست

به  تاریکی  خصمانی   تو    را     حاضر     نمی یابم

به  آنجا   کار   من  در  شد   که   تا   اندر   پی   لیلی

چراغی   برگرفته    بر    دست  تو را حاضر    نمی یابم

مرا   از    صولت    دنیا    تطر    تنگ   است  و   رندانه

تو    را    از   دولت    دردم     یکی     حاضر    نمی یابم

مگر   یادی   کنی    از   من   در   آن   رنجور   رنجستان

که همراهم      یکی    درد و تو    را درمان      نمی یابم

به مشکات       سخن     آنجا    یکی   دردانه    جاویدان

تو را یارم     یکی     درمان     دگر یاری         نمی یابم

گرش از      عاقلی   عقلی      به سر    داری تو را اکنون

نوای هم     نوایی      شو که      مرهم     را  نمی یابم

دوای       درد مندان          را به       عزلتگاه         تاریکی

حدیث     ذکر     بر یارو       دگر       درمان       نمی یابم

سکوت     عاشقان     از عشق    به سرمستی کشید آخر

بزن تیغی   بسان     عشق     که من     تیری   نمی یابم

غلافی   برکشان    « فاضل »    زآن     شمشیر    سلطانی

حریفی    را      قدر قدرت           به میخانه          نمی یابم

فلک را     سقف     بشکافید     ز تاکستان         رنجوری

که من    میخانه ی       درمان     به    تاکستان     نمی یابم

تهران – بهار 93 – محمد رضا فاضلی