صدای پای بهار و سال نو

صدای پای  بهار ، سرما را درحالی فراری داد که به جای شاخه های خیس و سرما بر نوک درختان ، شکوفه های گل نشاند ، و سلام و درود بر خداوندی که آفرید تو را که بر هر زمین مرده ایی پا نهادی آنرا زنده و رنگ و جلا بخشیدی ایام سال نو در و لحظه تحویل سال در آداب مردم بیاضه ، در کنار تنها امامزاده این ولایت برگزار میگردد ، مردم در حالی که از نقاط دور و نزدیک به روستا آمده اند با پوشیدن لباسهای نو در لحظه تحویل سال در امامزاده جمع شده و در کنار امامزاده ابو محمد ابراهیم سال کهنه را نو میکنند آنها با شیرینی و میوه از هم پذیرایی میکنند و مرسوم است ، که بر سر قبور اموات حاضر و فاتحه قرات میکنند ، روز سوم نوروز هر سال ، روز ملی بیاضه است و مردم در هر کجای دنیا که باشند اگر تعلقی به این سرزمین دارند باید به یاد این سرزمین باشند و در طرف صبح در کناربازمانده تنها درخت پیر زیتون ایران جمع گردنند و ایین ملی نقل برداری که ریشه در آیین ملی ایران باستان را دارند در بعد از ظهر همین روز برگزار میشود .این دو آیین یعنی جشن زیتون و آیین نقل برداری در صفحه های دیگر توضیح داده شده است . در روز سوم نوروز در پای زیتون از ارزشهای بیاضه یاد و تجلیل شود و به هم دیگر میوه و شیرینی تعارف کنید و از بزرگان تجلیل نمایید تا یاد بیاضه در دلها زنده بماند. انجمن دوستداران میراث بیاضه بنیانگزار این آیین بود و ادامه دهنده این راه به عهده مردم فهیم این سرزمین است .

هر سال در ایران باستان زنان و دختران در بیاضه در محلی به نام « بند زیارت » گرد هم جمع می آمدند و در این محل که در نزدیکی امامزاده این ولایت بوده به رقص و پای کوبی در ایام نوروز می پرداختند به گونه ایی که این رسم تا قبل از انقلاب در این ولایت وجود داشته و ریشه سنتی باستانی دارد . این رسم تنها در ایام نوروز بوده و در آن زنان و دختران دور از چشم مردان در این مکان گرد آمده و به شادی و بازی و آواز خوانی میپرداختند که در هیچ کجای منطقه مرکزی چنین رسمی گزارش نشده است. ارزشهای بیاضه را پاس بدارید .