خانه ایی در پایتخت برای اهل دل

اگر چه نسبت به دهه ی 40 و 50 هجری شمسی جمعیت نقاط ساکن در کویر مرکزی ایران تراکم جمعیت را نشان میدهد، ولی این اتفاق در 20 سال بعد از آن فاجعه ایی اسف بار شد و در پی هجرت جمعیت ساکن به سمت شهر های پر زرق و برق ، رونق و آبادانی صد چندان کم کم از این ولایت رخت بر بست و در پی آن  نسل  اولیه ای که پیران آبادی بودند تنها بازمانده اصلی ، چراغی را در این مکانها از جمله ، بیاضه روشن نگه میداشتند ، که آنهم دوامی نداشت و نسل سازنده سالها بود که نسل پیر را به درب چشم انتظار گذاشته بود ، ماحصل در بیاضه گریه آور شد ، مدیریت روستا از دست انسانهای فهیم در رفت ، و جای آن را نسلی گرفت که اصلا تعلقی به افکار نسل قدیم نداشت ، مهاجرت غولی شد بر آبادی روستا ، کشاورز دیگر نبود ، باد و طوفان گرد فراموشی را چون تخم کینه و نفرت در ضمیر پاک آبادی نشاند و « بیاضه » که روزی مرکزیت کل بیابانک بود و حکومتی مستقل داشت ، تمام ارزشهای خود را به مرور زمان از دست داد .دشت باشکوه بیاضه یک شبه سوخت ، …….ادامه دارد