آیین کوزه بران بیاضه

🌾تاریخ بیابانک🌾, [30.04.24 05:09]
﷽🔮«کوزه بران»
🦚🦚🦚
«آیین کوزه بران بیاضه»
🏺🏺🏺

از سرزمینهای جامانده از استان کهن و تاریخی پارثاوای (خورآسان = خراسان بزرگ) که به مراتب در کتب های تاریخی با عنوان مختلف نام برده شده«منطقه کری» از ولایت قهستان به مرکزیت«بیاضه» است.(حدودالعالم). (نزهةالقلوب)
با توجه به سیر فرهنگ وتمدن در زمین و گسترش از جنوب به شمال،(دیاکونوف) آداب و رسومی از قرنهای متمادی در این سرزمین حاکم بوده که با توجه به آثارباقی مانده بقایای جمعیت (احسن التقاسیم)، آثار آتشکده، دخمه، وجود دفن های باستانی، و سکونت اقوام مختلف ساکن در این حوزه پس از فروکش کردن آبهای باستانی«فراخ کرت» وبقایای دریای باستانی«تیتیس» در مرکز ایران (دوران سوم زمین شناسی) و ظهور انسان هوشمند(همو ساپینس) ،و از جمله زرتشتیان اصیل ایران باستان، و ظهور آداب و رسوم ستایش و«یکتاپرستی» اصیل ایرانیان، در سایه آبها و باورهای قبیله ایی، این آیین با توجه به از بین رفتن بسیاری از آثار و«قداست فرهنگ ایرانی» و دین پاک«اسلام»با باز نویسی آیین«کوزه بران» و تلفیق آن با آمیزهای دینی و احادیث معروف پیامبر اسلام «محمد رسول الله»، در کنار «کهن ترین قنات ایران» و حفظ فرهنگ«قنات» و اهمیت آب، و آثار و اسناد باقی مانده «جایگزین» شده برای اولین بار درجهان و در 14 اردیبهشت 1403 «روز بیاضه» در این ولایت اجرا میگردد.
شرح مفصل و نحوه برگزاری این آیین در روز 14 اردیبهشت هر سال،روز«بیاضه» با ظهور«زنان و دختران» سرزمین«بیابانک» از قنات آغاز شده و در نهایت درمظهر «قنات بیاضه» محل تلاقی«خندق و قلعه بیاضه» ناپدید می شوند. در کانال تلگرامی و ایتایی «تاریخ بیابانک»،در قرن حاضر به سال 1403 هجری شمسی با ملودی ها و آداب خاص باز نویسی و مستند گردید.چنین که :
دخترانی در لباسهای مختلف که اصیل خراسان است، در حالی که کوزه ای بر دوش دارند، از سیاهی قنات بیرون آیند(حافظ آب و قنات)، در حالی که به کس چشم ندوزند،(نگاه پاک) حرف نمیزنند!(ارواح و گذشتگان) داخل قلعه شوند(مهرورزی کودک) ، نمادین بر بام شوند(مهرورزی همسر) ، و چشم به دور دست دوزند،(گذرزمان) از قلعه درآیند، به مقنی احترام کنند در حالیکه دست راست را از جلوی چشمان به سمت پاهای مقنی پایین برده (تشکر)، حلقه زنند گرد قلعه (اتحاد و همدلی) ، دست به دعا، دعایی فارسی اصیل خوانند(ارتباط معنوی)، دو دست بر آسمان گیرند (دعای باران)،و بعداز دعا دستها در کنار هم نهند و سر پایین (احترام به گذشتگان) وحرکت کنند وکوزه های پرآب مخلوط با گلاب(پاکی و پاکیزگی) را در خندق بر میکشند(جاری کردن زندگی) و به سمت«نارون خندق» رفته ته آب کوزه بر تنه درخت ریزند(پاس داشت درخت) و درحالی که به قلعه اشاره میکنند،(حفظ میراث نیاکان) در سیاهی قنات خندق ناپدید. (بازگشت به دیار باقی). میگردند. آنها از قلب تاریخ می آیند و به قلب تاریخ باز میگردند. آنها رقص آیینی دارند که«کهن ترین رقص ایران» در پایه های اقوام ابتدایی بدویست و «متناسب با فضای فرهنگی جامعه آنزمان» انجام میدادند و این رقص باضرب آهنگ دوتار اصیل خراسانی» و ملودیها و آوازهای کهن بوده است. که در این بازنویسی جهت اطلاعات از نحوه پوشش اصیل ایرانی، برگزاری شادیهای باستانی به آن اشاره میگردد.(ایران باستان. حسن پیرنیا).(تاریخ ماد.کریستین. سن). و آن روز هدیه گیرند، لباس زیبا و رنگی بپوشند(شاد زیستن) ، و حجاب رنگی کنند وهرکس که به این سرزمین خدمت صادقانه کرده هدیه ای در کوزه(عطای پنهان)دهند(فرهنگ تشکر).آش کهن «ارزن و انغوزه» پزند(سادگی زندگی) ، و شربت اصیل ایرانی«زعفران خراسان» به کام نوش کنند. و این برنامه تا صلاة ظهر ادامه دارد. و آداب کامل بنوشتم.

✍️فاضل. اردیبهشت 1403.نیشابور خراسان
➖➖➖➖➖➖
⚜️تاریخ بیابانک⚜️
@historybyabank. تلگرام
@tarikhebyabanak. ایتا