« فاضل »

تسمییه « فاضل بیاضه ایی » در بیاضه و منطقه ی مرکز ایران :

قریب به 400 سال پیش در نقطه ی مرکزی ایران مردی زندگی می کرده مردم قرن های اخیر از وی به نیکی یاد میکنند ..اینکه اصل و نصب این مرد اهل و ساکن کجا بوده به درستی مشخص نیست که از انصاب اعراب مهاجر بوده و یا اصالتا ایرانی بوده ….
ولی شواهد وقراین بر ایناست که از تیره ی اصلی خانواده های ساکن در مرکز ایران بوده چون تا کنون تا ده پشت این نصب شناسایی شده است .
فاضل در بیاضه ساکن بوده …او را شاعر قدر میخواندن …در علم کلام و پیش گویی و عارف صفتی شهره بوده ..یغمای جندقی در قرن 13 با فاضل در بیاضه ملاقات داشته و اشعاری بین آنها رد بدل شده است .
از خصوصیات اخلاقی وی به نیکی یاد کند ..وی را نگرشی عمیق در مسایل عرفانی داشته و در مزرعه ای در نزدیکی بیاضه به نام ..کاملا …سکونت داشته منقول است در هنگام نماز صبح مردم صدای نماز خواندن و زاری وی را در مناجات در بیاضه میشنیدند …از پیش گویی های وی که سینه به سینه نقل شده … نحوه مرگ نادر شاه افشار ومکان آن …..انسانهایی با اسبهای آتشین روزی در روی زمین حرکت خواهند کرد …و رعد برق روزی بر سر درختان سنگی در خانه ها خواهد آمد …از پیش گویی های وی در زندگی امروزی  و منظور ماشین و برق از نقل قولهای وی است .
از فرزندن وی از دختری قوی پنجه و سالار یاد کنند به نام «فاطمه » که اسب سوار بده و قشونی را برای حمایت از مردم و بیاضه در آن سالها جهت ممانعت از دستبرد راهزنان ترتیب داده است .
فاضل در اواخر عمر نابینا میشود و چون سوادنوشتن نداشت ، اشعار وی هرگز ثبت نشده است و در سینه ها به فراموشی سپرده و خاک گردید .
تمام انصاب فامیل » فاضلی » به جای مانده در بیاضه از نسل این مرد به جای مانده و گسترش و پراکندگی این فامیل در منطقه و دامنه ی آن تا یزد و مشهد ممکنست به ایشان برگردد .
مهدی فاضل از فرزندان وی برای آوردن اسب سالها پیش از بیاضه رفت و هرگز باز نگشت .دختری از وی به عقد امنیه های بلوچ در آمد و گسترش  بخشی از فامیل هاشم زایی در زاهدان و سیستان از نسل همان دختر فاضل است و شناسایی شد .
فاضل در بیاضه وفات یافت و در باربند امامزاده ی بیاضه دفن گردیده است و این باربند از قدیم آرامگاه خانوادگی انصاب فاضلی و رجبی گزارش شده است .

من «محمدرضا فاضلی » پشت نهم از جد بزرگم  فاضل بیاضه ایی میباشد